Jojanneke Dekens

Deventer, 13-1-2020

Afscheid PakjeKunst

Afgelopen zaterdag was mijn afscheid als regiobeheerder van PakjeKunst in Deventer en tevens het welkom-heten van de nieuwe beheerders.

Marina (enthousiast deelnemer van PakjeKunst) heeft in het geniep een plan bedacht (en uitgevoerd!) om bij mijn afscheid een hele kunstcollectie weg te geven!

Alle deelnemers werd gevraagd om een werkje, zoals ze gewend zijn voor PakjeKunst, in te leveren. Dit alles is in een prachtige verpakking gegaan. Een soort metalen versie van een pakje kunst. Hierin zitten alle ingeleverde werkjes, waardoor mijn kunstcollectie gelijk enorm is uitgebreid. Ik zal Guido Orsetti wel vragen om weer een nieuwe kast te maken!

Ik voel me erg vereerd en ben erg blij met dit prachtige cadeau. Hierbij wil ik dan ook alle kunstenaars bedanken voor het meedoen met PakjeKunst. Zelf blijf ik nu wel deelnemer van PakjeKunst en zal binnenkort wel weer aan een nieuwe serie gaan werken!

Deventer, 6-1-2020

inspirerend video’s van de laatste tijd…

Deventer, 6-1-2020

Een terugblik op inspiratie

elk jaar maak ik foto’s van beelden die mij inspireren. Dit kunnen momenten zijn in de natuur of in een museum, iets gevonden op straat of een gevoel dat ik vast wil leggen in een filmpje.

Hieronder mijn inspiratie-beelden van (vooral) 2019

Deventer, 5-1-2020

Museumbezoek: Belvedere

Afgelopen zaterdag heb ik gewerkt aan mijn goede voornemen: vaker mijn museumjaarkaart gebruiken! Met een viertal collega-kunstenaars ben ik op weg gegaan naar Museum Belvedere in Heerenveen.

Er was werk te zien van Martin Jarrie. Zijn werk is een combinatie van geschilderde illustraties. Het heeft een bijna kinderlijke eenvoud, die bedrieglijk aandoet. Want als je zijn werk goed bekijkt, kun je opmerken dat het verfijnt en ingewikkeld in elkaar zit. De kleurcombinaties, alsook de details zorgen ervoor dat het werk meer inhoud geeft dan op het eerste oog doet vermoeden.

De expositie ‘Manger avec les yeux’ (met de ogen eten) is de eerste museale presentatie van de kunstenaar in Nederland. Dat de meeste werken gemaakt zijn als illustraties voor (kinder)boeken is goed te zien, aangezien veel van deze boeken ook in te zien zijn.

Naast zijn illustraties was er ook veel natuurgetrouwe weergave van bloemen en fruit/groente te zien. Deze laatste werken spraken mij wat minder aan en daar heb ik dan ook geen foto’s van gemaakt.

Hieronder zie je de werken die mij het meeste aanspraken

Deventer, 2-1-2020

Weggeweeft is afgerond…. en nu?

Het hele afgelopen jaar heb ik alle dagen dat ik in Deventer was gebleven een aantal keren gewoven aan mijn weefraam. De dagen dat ik onderweg was, werd er niet gewoven (even op bezoek naar een vriendin in Olst met de fiets of naar de bioscoop in de stad heb ik als thuis blijven gezien). En als ik weg ging, dan knipte ik alle draden van mijn weefwerk door, waarop ik op een dag ‘thuis blijven’ weer opnieuw kon beginnen.

En zo is er het afgelopen jaar een soort kalender ontstaan van thuis blijven en weg van huis zijn. Hier lees je meer over dit project ‘weggeweeft’.

Maar wat nu te doen met al deze weefwerkjes? Als een kalender ophangen? Aan elkaar vastmaken zodat er een lang werk ontstaat?

Mijn idee is wel om het komende jaar eens na te denken hoe ik op verschillende manieren deze momenten kan gaan vastleggen.

Deventer, 1-1-2020

Zwerfstenen: een tussenstand

In het begin van dit project zaten er 28 stenen in het doosje. 28 stenen van mensen die op vakantie waren geweest en een klein aandenken uit dat land hadden meegenomen. En nu zijn die steentjes weer onderweg naar hun thuisland.

Op dit moment zijn er nog maar 9 steentjes over, dus een heleboel hebben hun thuisland alweer bereikt. Een steentje (Himalaya’s) is nog onderweg.

Voor een aantal van deze overgebleven steentjes heb ik grote hoop dat ze dit jaar nog teruggebracht kunnen gaan worden. Denk dan bijvoorbeeld aan: Sardinie, Zweden, Tsjechie, Kreta, Dordogne, Lissabon en India.

Mocht je zelf naar een van deze locaties gaan (en ja, het steentje van Lissabon of Kreta moeten echt daar weer naartoe en dus elders in Portugal of Griekenland), of ken je iemand die binnenkort (of later dit jaar) nog een van deze locaties gaat bezoeken….dan hoor ik het heel graag!

De enige twee steentjes waar ik een hard hoofd in heb zijn Siberie en Libie. Vooral de laatste wordt interessant, aangezien zelfs de ambassades in Libie zelf nu niet bemand/vrouwd zijn.

Deventer, 16-12-2019

taxidermy: een introductie

Gisteren heb ik mijn eerste taxidermy-cursus gehad: het betrof een introductie van taxidermy (het prepareren/opzetten van overleden dieren) en dan specifiek kleine vogels.

In Schaarsbergen heb ik (bij Bos en Fauna) van negen uur in de ochtend tot en met vier uur in de middag gezwoegd op het zo natuurlijk weergeven van een overleden eendenkuiken.

Jammer genoeg bleek als snel dat mijn kuiken te lang in de vriezer had gelegen, waardoor het dier gaat uitdrogen. Het is dan erg lastig om de huid los te halen van het skelet. De ingewanden zijn dan gekrompen en de prachtige eidooier die in de buik van het vogeltje zit, was niet meer aanwezig. Maar het was daardoor een extra uitdaging!

In september staat een 14 daagse cursus op het programma waarin ik kleine zoogdieren ga leren opzetten. Denk dan aan eekhoorns, marterachtigen en muskusratten. Mijn doel is om de cursus te gebruiken voor mijn project ‘ze zijn zo plat’. Door de dieren te fotograferen hoe ze in het begin op mijn tafel liggen en proberen ze opgezet op precies dezelfde manier neer te leggen, wil ik de schoonheid van de dood laten zien. Dus niet het beestje op een stuk boomschors, pront en fier, maar zoals het is.