Jojanneke Dekens

Deventer, 25-2-2020

Inspirerende kunstenaars: Gurt Swanenberg

Op de website van Gurt Swanenberg kom je er al snel achter wat het thema is waar hij graag mee werkt. Consumentisme en dan vooral in negatieve zin.

Overblijfselen van een fictieve beschaving, waarin consumentisme een religie is geworden. een dystopisch beeld van dieren in het wild die overblijven na overconsumptie en overbevolking. De supermarkt als ‘Wunderkammer’. Hypothetische processen waarbij levende organismen zich zouden ontwikkelen uit niet-levend materiaal.

Erg inspirerend te zien hoe iemand een onderwerp zo breed kan zien en verschillende aspecten ervan kan uitwerken.

Deventer, 24-2-2020

museumbezoek: Carlos Amorales

Afgelopen zaterdag ben ik in het Stedelijk (Amsterdam) geweest om de overzichtstentoonstelling van Carlos Amorales te bekijken. Er waren een aantal beelden die me erg aanspraken, maar veel viel me wat tegen.

Wat me positief opviel was het feit dat Carlos heel veel verschillende materialen en technieken gebruikte om zijn ideeën vorm te geven. installaties, tekeningen, werken met textiel, videowerk…elke zaal bevatte wel een andere manier om uiting te geven aan zijn ideeën.

Wat me minder aansprak was dat heel veel werk erg politiek geëngageerd was. Als Mexicaanse kunstenaar heb ik dan het idee dat ik veel van de Midden-Amerikaanse geschiedenis en politiek moet weten om het werk goed te begrijpen. En dat is bij mij niet altijd het geval. Daarom heb ik me vooral gericht op de werken die mij visueel aanspraken.

Zo sprak bovenstaand werk mij erg aan door het repeterende karakter. Het metalen lineaal is een breuklijn die is ontstaan na een van de grote aardbevingen in Mexico. Door deze speciaal gemaakte lineaal veelvoudig te gebruiken als lijnentrekker, ontstaat een patroon. Mandala-achtig, alsook spirograaf-achtige tekeningen ontstaan hierdoor, die in eenvoudig mij zeer aanspreken.

Hierboven zie je een zelfontworpen, niet leesbaar alfabet van abstracte knipsels. Deze vormen de basis voor een nieuwe audiovisuele taal. Want elk ‘knipsel/letter’ is een ocarina (fluitje) die door erop te blazen een andere toon voortbrengt. Maar echt begrijpen van deze taal doe je na het luisteren van deze letters niet.

Hierboven een beeld dat me ook erg aansprak. Een vogel, gemaakt van diepzwarte soort basalt. Tegen het raam aan gevlogen en ter aarde gestort? Het geeft me inspiratie om iets te ondernemen met de aangereden dieren die ik op mijn pad vind. Maar wat precies, dat weet ik nog niet.

Als laatste vond ik inspiratie in de vier zalen gevuld met zwarte vlinders. Het veelvoud, de tijd die erin zit om alle vlinders uit te knippen, het opplakken ervan… Een bijna meditatieve bezigheid om tussen de andere projecten door op te pakken.

Deventer, 21-2-2020

Museumbezoek: Picasso en Matisse

Vandaag heb ik het Rijksmuseum Twenthe in Enschede bezocht; de expositie ‘beauty is a line’. Een dubbeltentoonstelling over de lijn in de beeldende kunst.

Als grootmeesters van de moderne kunst, beheersten Pablo Picasso en Henri Matisse als geen ander de kunst van de lijn. Want de lijn is het ultieme gereedschap voor de moderne kunstenaar aan het begin van de 20ste eeuw, wanneer kunst steeds meer om interpretatie, expressie en vorm ging draaien. Lijnen geven betekenis aan vormen; lijnen hebben zoveel zeggingskracht, dat met een simpele pennenstreek een herkenbaar gezicht, figuur of object op papier kan worden gezet; lijnen scheiden hoofdzaak van bijzaak, kleden uit, tot alleen de essentie overblijft. Geholpen door onze verbeelding, is de lijn de taal van de moderne kunst. (tekst van de website van het Rijksmuseum)

Voordat ik ging, had ik een beetje het idee dat het niet helemaal ‘mijn kunst’ zou zijn. Pentekeningen hebben mij nooit heel erg geboeid. Misschien mijn eigen angst en het idee onvermogen te zijn met een potlood of pen en te gaan tekenen? Wel was er een serie werken van Picasso dat me direct aansprak. Het waren allemaal afbeeldingen van een stier…maar allemaal op een andere manier weergegeven

Aan de ene kant sprak het me aan omdat ik direct moest denken aan de ontwikkeling (abstractie) van de boom van Mondriaan, maar ook aan mijn eigen werk. Ik vind het heerlijk om bijvoorbeeld de vlieg als uitgangspunt te nemen en deze op vele verschillende manieren vast te leggen.

Deventer, 19-2-2020

Museum bezoeken: Universiteitsmuseum Utrecht

Gisteren heb ik het Universiteitsmuseum in Utrecht bezocht. Een niet al te groot, maar erg interessant museum. In verschillende zalen is een zeer gevarieerd aanbod te bewonderen van wat het museum in het bezit heeft.

Het Bleulandkabinet (alle preparaten komen uit de privé-collectie van hoogleraar Bleuland) bevat allerlei medische preparaten die de hoogleraar gebruikte in zijn onderwijs aan medische studenten.

In de grotere zaal is de expositie ‘tot op het bot’ te zien. Om daar te komen moet je met de trap omhoog en in het trapgat is een skelettentoren te zien van allerlei verschillende dieren en mensen. De schaduwen die het op de muren laat zien zijn erg mooi!

De zaal met de expositie ‘tot op het bot’ bevat meerdere kasten met daarin een enorme verscheidenheid aan preparaten.

En helemaal bovenin het museum is een onderzoekslab, waar kinderen allerlei proefjes kunnen uitvoeren. Een klein trappetje op en je komt in het rariteitenkabinet. En precies toen ik er was, was er een korte rondleiding over de verschillende voorwerpen in dat kabinet. Prachtige kasten met allerlei rare voorwerpen: Precies hoe ik mijn atelier eruit wil laten zien!

En als klap op de vuurpijl heb ik een unieke vondst gedaan in een kringloopwinkeltje in Utrecht!

Deventer, 17-2-2020

Inspirerende kunstenaars: Lizan Freijsen

Lizan Freijsen is gefascineerd door schimmels en vooral de manieren waarop wij schimmels proberen te weren in onze woonomgeving. Door foto’s te maken van waterschade en deze in nieuwe huizen als stickers op de muren te plakken, geeft ze de nieuwe huizen direct een geschiedenis mee. Een andere manier om met deze materie om te gaan is het maken van textiele objecten (oa wand -en vloerkleden), waarbij ze zeer gedetailleerd te werk gaat.

Een onderzoek naar vlekken is een eerste vereiste

Daarna het opkweken van schimmels

Daarna de vlekken en schimmels combineren en een ontwerp maken voor een object

Wat een bijzondere manieren om deze vaak ongewilde vlekken een nieuwe bestemming te geven. En tegelijkertijd mensen te laten kijken en genieten van wat op het eerste oog iets prachtigs lijkt, maar van origine vaak als ongewild wordt beschouwd.

Deventer, 12-2-2020

inspirerende kunstenaars op Art Rotterdam

Afgelopen weekend was ik op Art Rotterdam. Het beeld dat ik in mijn hoofd had hierbij bleek helemaal niet overeen te komen met wat er te zien en beleven was in de Van Nelle Fabriek in Rotterdam. Ik dacht dat het meer een museale opstelling zou zijn, waarbij in grote hallen het werk van diverse kunstenaars te zien zou zijn. Het bleek een hokjes-wereld te zijn van galerieën die hun ‘koopwaar’ aan de man of vrouw probeerden te brengen. De enige ruimte die hierbij afweek was die van het aanstormend talent, waar werk was te zien van de meer experimentele en jonge kunstenaar. Jammer genoeg kwam ik pas aan het einde van mijn wandeltocht (en ook aan het einde van mijn energie) in deze ruimte.

Maar toch heb ik her en der wat interessant werk gespot en ik wilde jullie dit graag even delen.

Een van de eerste werken is dat van Isabelle Andriessen. Ze maakt enorm grote sculpturen van keramiek. Hier overheen heeft ze aluminium gips gemonteerd en deze twee materialen reageren op elkaar, waardoor er kristallen gaan groeien. Het werk is dus bij montage nog niet af, het groeit nog gaandeweg. Op ArtRotterdam was het werk ‘Tergum’ te zien. Het kleinere werk is ongeveer 30 cm hoog. In de Volkskrant-magazine was afgelopen weekend al werk van haar uitgelicht, aangezien ze genomineerd is voor de Volkskrant beeldende prijs voor 2020.

Een tweede werk dat me opviel is een werk van Michiel van Bakel. Grappig genoeg is het van heel ander materiaal gemaakt dan het werk hierboven, maar op het eerste oog lijken de werken best veel op elkaar. Verval is het eerste wat in mij opkomt. Het werk ‘Zonnestraal Re-Sculpted’ is 3D-geprint, maar wel op zo’n manier dat het lijkt alsof het al half vergaan is. Rotting, roest, ruïne… Maar toch helemaal nieuw geprint. Ik vind het een mooie en interessante tegenstelling.

En de laatste kunstenaar die ik eruit wilde lichten is Giulia Cenci. Ze werkt vaak met verschillende materialen: metaal, acrylcast, glasvezel. De combinatie van deze verschillende materialen maakt het dat het lijkt alsof er robots tot leven zijn gekomen, maar later weer zijn overleden. De foto die ik had gemaakt van een van haar werken is jammer genoeg verloren gegaan in de database. Het was een soort huid van een dier (hond?) dat om was gezet in ander materiaal (gips? acrylcast?). Hierdoor kreeg het een vervreemdende werking. De werken hingen aan touwen vanuit het plafond, wat bij mij een soort slager/slachterij opriep.

Deventer, 5-2-2020

Inspirerende kunstenaars: Anne Geene

Via kunstuur kwam ik in contact met Anne Geene en haar werk. Het sprak me direct aan. Het onderzoek, de verwondering en het vastleggen ervan zijn onderdelen van haar werk, die ik ook in mijn werk terugzie.

De onderzoeken die ze doet zijn vrijwel altijd natuur-gebonden. Of ze nu voor een bepaalde periode in haar moestuin werkt en alles wat ze daar vind classificeert, of dat ze een boek over vogels maakt maar dan niet een geijkt boek met plaatjes en praatjes, maar alternatieve onderzoeken over hoe vogels zich bijvoorbeeld gedragen. En dan vooral de humor die vogels (blijkbaar bezitten). Dit is terug te vinden in het boek ‘Ornithologie’.