Jojanneke Dekens

Deventer, 13-11-2018

Vliegensvlug: deel 1

Al enige tijd verzamel ik insecten die ik vind op mijn vensterbank, op straat of die ik krijg van anderen. Sommige van deze insecten heb ik onder de drukpers gelegd en andere heb ik gelamineerd. Van deze laatste serie heb ik dia’s gemaakt en door deze te projecteren op de muur ontstaan er groteske insecten die je heel nauwkeurig kunt bestuderen. Deze insecten heb ik met zwarte pen nagetekend, waardoor er een hele serie van pentekeningen is ontstaan. Een paar heb ik passend gemaakt voor een aantal lijsten die ik heb. Deze lijsten samen zijn ‘vliegensvlug: deel 1’

Hieronder zie je een paar van de eerste tekeningen: zwart/wit, niets meer dan dat

Daarna heb ik een aantal van deze tekeningen met zwart/grijze aquarelverf bewerkt

En als laatste heb ik de tekeningen met bruine aquarelverf bewerkt, op de plekken waarop dit op de dia-projecties ook te zien was. Bovendien heb ik de luchtbellen waarin de insecten (of spinnen) gevangen lijken te zitten ook ingekleurd met blauwe aquarelverf. Hierdoor lijken de beestjes weer te worden opgenomen in de lucht waarin ze eerst zich zo vrij konden bewegen.

Op dit moment zijn deze tekeningen gelijmd op de ondergrond van de lijsten en als deze droog zijn laat ik jullie het resultaat zien van het eindresultaat.

Een of meer van deze lijsten zullen mee gaan doen (en te koop zijn!) tijdens de expositie van PakjeKunst die vanaf vrijdag 7 december te zien zal zijn in boekhandel Praamstra in Deventer.

Dit project is nog lang niet klaar, aangezien er in de zomer van 2019 nog een expositie komt met hetzelfde onderwerp in het Kunsttorentje van Almelo (vliegensvlug: deel 2) en hopelijk komt er ook nog een deel 3!

Deventer, 31-10-2018

‘Voor een visitekaartje op de eerste rij’

Via wat bevriende kunstenaars ben ik op de hoogte gebracht van een kunstproject van Natascha Waeyen. Ze is een project begonnen genaamd ‘voor een visitekaartje op de eerste rij’.

Als reactie op de opmerking dat ‘je deelname aan een project een prachtig visitekaartje is, en dus eigenlijk geen vergoeding nodig heeft’ is Natascha gaan nadenken over dit fenomeen. Want van visitekaartjes kun je geen huur betalen. Daarom probeert ze middels dit project hier een passend antwoord op te geven.

Ze vraagt kunstenaars om een visitekaartje te maken. De vraag die ze stelt op haar website is: Maak een kunstwerk, gedicht, partituur of een andere kunstvorm ter grootte van een visitekaartje, 85 x 55 mm oftewel 3,35 x 2,17 inches. Voor de mensen die een 3 dimensionaal werken houden we een maximaal dikte van 55 mm oftewel 2,17 inches aan. Voor mensen die met geluid of video werken mag de bijdrage niet korter zijn dan 5,5 secondes en niet langer dan 8.5 secondes.

Toen ben ik aan de slag gegaan. En omdat ik helemaal zit in de geplette insecten en van de daarvan gemaakte dia’s tekeningen maken, vond ik dat mijn visitekaartje in die lijn gemaakt kon worden.

Eerst heb ik het formaat van een visitekaartje uitgemeten en uitgeknipt. Daarna heb ik er ‘kijkgaatjes’ uitgesneden zodat de platte insecten (vlinders deze keer) er precies in zou passen.

Daarna heb ik een soort harmonica-systeem gemaakt waardoor de vijf verschillende ‘ingepakte’ vlinders op verschillende afstanden van elkaar gezet kunnen worden. Naargelang je de kaartjes uit elkaar trekt, of juist meer platdrukt.

Mijn inzending is #63, maar bekijk vooral alle andere inzendingen ook!

Op 4 november is er een presentatie van de tot dan toe ingezonden visitekaartjes tijdens de InBeeld netwerkdag. Daarna gaat het inzamelen van kaartjes gewoon door, want het liefste heeft Natascha wel 1000 kaartjes verzameld!

Deventer, 21-10-2018

Vliegensvlug: deel 2

Vorige week schreef ik een bericht over een nieuwe weg die ik ben ingeslagen: de verwerking van gevonden insecten, onder de noemer ‘vliegensvlug’. Ik heb daarna de stoute schoenen aangetrokken en een plan geschreven voor een expositie in het Kunsttorentje in Almelo. Ik had enige tijd geleden al mijn interesse getoond in exposeren, maar kon steeds maar niets bedenken.

Het kunsttorentje in Almelo is een openbare expositieruimte en sinds 1995 wordt het gebruikt door kunstenaars om hun werk te laten zien. Stichting Nieuwe Twentse Kunst is verantwoordelijk voor het expositieprogramma. De bedoeling van deze stichting is dat nietsvermoedende mensen opeens worden geconfronteerd met kunst, omdat ze simpelweg langs het torentje lopen en verschillende installaties te zien krijgen gedurende het jaar. Je hoeft niet naar een museum om kunst te zien en iedereen kan het zien. Hun doel is ‘haal dit publiek even uit hun dagelijkse gedachtenstroom, bied ze een ander perspectief of nieuwe ervaring, maak ze nieuwsgierig naar iets onbekends of iets anders”.

Totdat de insecten opeens op papier waren gekomen en de vertaling naar een idee voor het torentje opeens heel snel opkwam. Dus ben ik gaan zitten om een plan te schrijven. En dat is toch niet zo makkelijk: je wilt duidelijk zijn, je visie overbrengen en een beeld kunnen schetsen van je werk terwijl het nog helemaal niet ‘echt’ gemaakt is. Want speciaal voor het kunsttorentje maak ik een speciale serie, genaamd: vliegensvlug, deel 1′.

Een deel van de tekst uit mijn voorstel:

De gevonden insecten verwerk ik op verschillende manieren in mijn werk. Voor het Kunsttorentje in Almelo heb ik het plan om een serie zwarte lijntekeningen van platgedrukte insecten te maken die alle ramen van het torentje zullen bekleden. De tekeningen zullen gemaakt worden op doorschijnende sheets/plastic, waardoor de insecten weer opgenomen lijken te worden in de lucht. De kleinste tekening zal op A3 formaat worden gemaakt, de rest groter, waardoor er een soort vervreemding ontstaat, aangezien de insecten op monsterachtige groottes zullen worden weergegeven. Bij mooi weer zullen de tekeningen ook een schaduw achterlaten op de muren en op de grond, wat een hele mooie bijkomstigheid zou zijn vanwege het vervreemdende effect hiervan.

En dan stuur je ook nog wat beeldmateriaal mee en begint het wachten. Vinden ze het een goed idee? Snappen ze wat ik wil doen? En wat ik wil zeggen met mijn werk? Is het haalbaar?

En toen kreeg ik opeens een mailtje met het bericht dat ze het een leuk idee vinden en dat ik in de zomer van 2019 twee maanden mijn werk in het torentje mag gaan exposeren. Dus ik heb nog genoeg tijd om een keertje langs te gaan om het torentje nauwkeurig te bekijken, dingen uit te proberen voor het uiteindelijke werk en natuurlijk ook te genieten van het feit dat mijn ideeen blijkbaar in de smaak vallen bij de curator(s) van het kunsttorentje!

Ik vind het erg leuk om alvast na te denken over mijn werk en na te denken hoe ik het publiek op de een of andere manier kan betrekken bij mijn werk. Gelukkig heb ik nog aardig lang de tijd om hierover na te denken!

 

 

Deventer, 16-10-2018

Ze zijn zo plat: insecten gevangen in lucht

Na een lange tijd sparen had ik een aardige verzameling dode insecten. Gevonden in de vensterbank, in de hoek van de kamer of in het atelier van een collega.

En toen was daar eindelijk de tijd gekomen om met al die insecten iets te gaan doen. Een flink aantal heb ik onder de drukpers tussen twee papiertjes gelegd. De pers heel strak ingesteld en hierdoor zijn er een soort diepdrukken (blinddrukken) ontstaan. Sommige zijn kleine pareltjes geworden, sommige herken je totaal niet meer terug als insect.

Met de tweede lading heb ik iets heel anders gedaan en daarover wil ik nu meer gaan vertellen. Deze insecten heb ik geplet en gelamineerd. Omdat ik nog niet wist wat ik ermee wilde doen, heb ik ze ook nog gescand. Daarna heb ik de gelamineerde insecten in een dia-lijstje gestopt en kon ik een gezellig avondje dia’s gaan kijken! De insecten konden groter of kleiner worden afgebeeld, en sommige delen van de insect waren zichtbaarder dan andere. Door op papier deze vormen over te trekken, zijn er (soms hele (on)herkenbare) nieuwe insecten ontstaan.

Hoe nu verder weet ik nog niet precies: kleur toevoegen of zijn ze zo goed? De ingescande insecten zijn ook het laten zien waard, wellicht een soort combinatie van beide? Ik ga er de komende tijd over nadenken…

Deventer, 16-8-2018

kralen ordenen

Alle borduurringen uit het project ‘kraal’ zijn nu af. Nu is er een nieuwe taak ontstaan: het afwerken. Dat wil zeggen, namen geven, aan mensen vragen of ze er al eentje willen reserveren. En natuurlijk nadenken hoe ze opgehangen moeten worden. Want kan die bloedrode oeverlibel wel naast de platbuik? En de paardenbijter naast de grote keizerlibel?

Dus het schuiven, passen en meten en nog eens schuiven is begonnen…

Ik heb tot nu toe vijf composities gemaakt: naar grootte, kleur, kleurevenwicht, goudspoor en naar het voorbeeld uit het boekje ‘zoekkaarten dieren in nederland’. Daarin zijn twee bladzijdes gewijd aan libelles en waterjuffers uit Nederland. En laten dit er nu precies 22 verschillende zijn. Net zoveel als er borduurringen zijn! En ik heb de borduurringen niet gemaakt met het boekje als voorbeeld…want ik was met mijn 18e of 19e ring bezig toen ik me begon af te vragen of ik ze namen zou geven. Of gewoon nummers. Maar dat laatste vond ik erg banaal. Dus daarom namen..maar ja welke dan?

En toen ben ik weer naar de bron gegaan van deze hele serie: het broche gemaakt door mijn moeder. Het leek verdacht veel op een larve van een libelle. En toen kreeg ik de ingeving om eens te gaan kijken in dat zoekkaartenboekje dat ik al jaren in de boekenkast heb staan. En tjonge…een hele verzameling. Wel 22 verschillende! Toen ging ik kijken hoeveel ringen ik nog zou moeten (en hoeveel ik er dus nog thuis al had opgespannen, klaar om geborduurd te worden)…en al met al waren dat er dus in totaal 22 (de al geborduurde en die nog moesten). Nou, dat moest zo zijn!

Toen alle ringen af waren, heb ik ze allemaal een naam gegeven uit het boekje. Niet alle hebben een naam die helemaal bij ze past. Want stiekem zijn er best veel blauw/groene en bruin/rode libelles en helemaal geen witte of pastelkleurige. Dus daarom heb ik af en toe een beetje mijn fantasie gebruikt. Maar ik ben heel tevreden met alle namen die de ringen hebben gekregen.

Toen is het delicate werkjes begonnen om na te denken wie er in de loop van de tijd (want inmiddels ben ik al zeker negen maanden bezig met dit project) al had aangegeven er eentje te willen. En daarin zit ook een hierarchie (wie heeft er het eerste geroepen???). En in dat proces zit ik nu.

Oh ja, en heerlijk uitrekenen hoeveel tijd ik nu al bezig ben met dit alles, dat is ook altijd bijzonder om te bekijken. Want een prijs bedenken is aardig lastig. Gelukkig houd ik al mijn uren per project altijd bij (alhoewel je de uren nooit kunt doorrekenen naar je vraagprijs) en kan ik aan de hand hiervan een inschatting maken van wat elke libelle of juffer gaat kosten.

Heb je ook interesse in eentje? Laat het met dan weten, maar wees er snel bij, want inmiddels zijn er al zeven vergeven!

 zoals in het boekje

 kleuren in evenwicht

 op kleur

 op grootte

 het goud als rode draad

Deventer, 5-8-2018

Kraal: eindelijk klaar!

Eindelijk is mijn project ‘kraal’ afgerond. ‘Kraal’ is een serie van 22 borduurringen met kralen versierd.

Uitgangspunt van de hele serie is een door mijn moeder in de jaren 70 gemaakte broche. Kraaltjes, lovertjes en een speldje vormen samen een soort beestje. Ik zie er een libellebeestje zonder vleugels in. Daarom heeft ook uiteindelijk elk werk uit de serie ‘kraal’ een naam gekregen van een libelle of juffer die in Nederland voorkomt.

 

De benodigdheden die ik voor dit project nodig had waren: garen, naald, een schaartje en een flinke verzameling goudkleurige stiftkralen (langwerpige dunne kralen). . Deze laatste komen namelijk als een soort gouden draad, in elk werk voor. In een speciale doos bewaarde ik alle kralen op kleur. Natuurlijk bevat elk werk ook een borduurring, stof en vilt voor de afwerking aan de achterkant.

   

  

  

Waar ik in het begin een flinke verzameling bakjes en zakjes met kralen en pailletten had, werd dit aantal steeds minder en heb ik inmiddels een flinke verzameling lege bakjes ‘leeggeborduurd’.

 

Dit is de hele verzameling borduurringen bij elkaar. Ze varieren in grootte van een diameter van 9 cm tot en met 24 cm.

Elke borduurring heeft een vilten achterkant gekregen. Dit is niet omdat de achterkant minder mooi zou zijn (want sommige werkjes zijn werkelijk prachtig), maar het geeft het een afgewerkt geheel alsook stevigheid.

Nu ga ik op zoek naar een plek om de 22 ringen tentoon te stellen. Jullie horen natuurlijk weer van me!

 

Deventer, 1-8-2018

Inspirerende kunstenaars: Pakje Kunst op Lowlands

Pakje Kunst op Lowlands!

Pak je kunst op Lowlands!

PakjeKunst begint zo langzamerhand een begrip te worden. Niet alleen in heel Nederland, maar zeker wel in Deventer. En aangezien er tijdens het Lowlands-festival in augustus ook pakjes kunst getrokken kunnen worden uit een automaat…wilde ik jullie even laten weten van wie uit Deventer je een klein uniek kunstwerkje kunt kopen.

AnnaKarina ter Horst heeft beestjes gemaakt, die eigenlijk bij elkaar horen. Zoek de andere helft tijdens het festival bij elkaar.

Carla Dijk maakt raku-gestookte huisjes van keramiek. Aan de zwaarte van het doosje kun je vaak al raden dat je iets van haar hebt.

Edith Madou is een keramiste die zich laat inspirerend door het water: de zee, de rivier, de vissen, bootjes.

Floor Coolsma maakt kleine series en deze keer zitten er wel hele bijzondere insecten bij.

Gustave Nouel is een schilder die zich laat inspireren door de mens an sich.

Guido Orsetti combineert zijn kunstenaarschap met zijn werk als designer. Kleurrijke houten objecten zijn het geworden.

Heidy Masman is schilder en heeft een bijzonder kleurpalet gebruikt voor haar werkjes. Vorm en kleur zijn de woorden die in mij opkomen.

Jojanneke Dekens laat je de dode insecten die je normaal opzuigt en weggooit nog even langer bij je dragen.

Joke Proper schildert kleurrijke mini-portretjes.

Lyza Mazur is illustratrice en heeft feestelijke broches gemaakt.

Myrthe van den Heijkant is graficus en heeft zeefdrukjes met minimale kleur gemaakt.

Marina Ruempol is fotografe en heeft humoristische portretten ingeleverd.

Stijn van Baalen is fotograaf en maakt veel foto’s tijdens concerten. Deze zijn dan ook terug te vinden in het automaat op Lowlands.

Saskia Keuris is schilder, maar werkt ook vaak met collage-technieken. Deze keer heeft ze de laatste techniek gebruikt.

Tim Allen is veelal natuurfotograaf en heeft een aantal kleurrijke landschappen ingeleverd.

Willemien van Gurp werkt met gescheurd papier als uitgangspunt en daaruit ontstaan allerlei leuke diertjes.