Jojanneke Dekens

Deventer, 6-7-2020

Museumbezoek: Naturalis

Afgelopen weekend heb ik mijn eerste museumbezoek sinds langere tijd weer gehad. Naturalis stond al een tijdje op mijn verlanglijstje en aangezien we dichtbij Leiden in een huisje zaten was de keuze snel gemaakt.

Het (sinds kort herbouwde) museum was op zich erg fijn. Maar misschien was een druilerige zaterdagmiddag niet de beste tijd om dit museum te bezoeken, aangezien het best druk was. Vanwege het COVID19-virus waren ook veel looproutes aangebracht en kon je niet overal even dichtbij komen. Dit vond ik zelf wel jammer, omdat je op die manier niet alle opgezette dieren even goed kon bestuderen.

De afdeling ‘de dood’ was een mini-expositie die mij erg aansprak. Ik herkende ook veel dieren die ik zelf heb gespaard en/of hoe ik ze zelf bewaar of tentoonstel.

Deventer, 30-6-2020

Inspirerende kunstenaars: McKay Lenker Bayer met Tiny Art Shows

McKay organiseert ‘Tiny Art Shows‘, waarbij ze verschillende lokale kunstenaars mini-exposities laat samenstellen. Het moet dan wel met mini-werkjes gedaan worden, niet dat de expositie uit maar 1 werk bestaat. Het mini-aspect is hierin heel belangrijk.

Tijdens een kunstcollege moest ze haar werk gaan exposeren en dat vond Mckay erg lastig. Ze had alleen maar wat (piep)kleine werken gemaakt en voelde zich hier erg onzeker over. Een vriend stelde voor om een miniatuurtentoonstelling te houden. Alles laag ophangen, bijpassende kleine tekstbordjes, een lamp en een vergrootglas erbij. Mensen waren gelijk erg enthousiast toen ze de kleine werkjes opmerkten.

De reden waarom dit project me aanspreekt is omdat het enorm toegankelijk is voor mensen. De werken lijken leuk en schattig, maar ze hebben ook inhoud. Ook de compleetheid van het project spreekt me aan, er is overal gedacht. Zo is er bij elke expositie een mini-catalogi over het werk. De werken zijn altijd in een openbare ruimte (bibliotheek, koffietentje of gewoon op straat) en daardoor toegankelijk voor iedereen. De werkjes zelf kosten tussen de 30 tot ruim 100 euro, een prijsbepaling waarvan ik nog iets kan leren!

Deventer, 25-6-2020

Er is (nog) zoveel dat niet wordt gezien.

Deventer, 23-6-2020

Inspirerende kunstenaars: Sophie Calle

Gelukkige gebeurtenissen, die beleef ik, de ongelukkige buit ik uit. In de eerste plaats vanuit een artistieke interesse, maar ook om ze te transformeren, er iets van te maken, er mijn voordeel mee te doen, – wraak te nemen op de situatie’

Dit is al een interessant fenomeen…en als je daarna bekijkt hoe Sophie Calle die ongelukkige gebeurtenissen vorm geeft, dan kan ik alleen maar onder de indruk raken.

Haar project ‘take care of yourself’ gaat over de laatste zin waarmee haar ex-vriendje de relatie verbrak…via een email. Sophia heeft toen 107 vrouwen gevraagd, vanuit hun professie, de email te analyseren. Uiteindelijk zijn er gesproken, geschreven, gezongen en gedanste reacties teruggekomen die samengevoegd zijn in een installatie.

Een ander project is ‘the Adress book’, waarbij Sophie een adresboekje op straat vind en contact opneemt met alle mensen die in dat boekje staan om op die manier een beeld te krijgen van wie de eigenaar van het boekje is. Op deze manier kon ze de onbekende beter leren kennen.

Wat aanspreekt in het werk van Sophie is dat ze bezig is met de mensen om haar heen en deze mensen ook gebruikt om een beeld te creëren.

Deventer, 22-6-2020

FOGO ‘een eerste mijmering’

Voor het project ‘FOGO’ (Fear Of Going Out) onderzoek ik verschillende manieren om mijn weefwerk (project Weggeweeft) in een ander beeld om te zetten. Onderwijl kan ik mijmeren over waarom het verlaten van mijn huis een lastige kwestie blijft.

Deze keer heb ik in (de erg huiselijke) kruissteek het aantal dagen dat ik van huis was (maar ook thuis ben gebleven) in 2019 op verschillende manieren geborduurd.

Al met al heeft de huiselijke bezigheid van het borduren mij niet heel erg verder geholpen in mijn onderzoek waarom ik het lastig vind om van huis weg te zijn. Maar er zijn wel vragen bij gekomen: wat de oorzaak ook is, hoe maak ik het mij makkelijker om van huis weg te kunnen zijn? En als het gevoel (op dit moment) niet overgaat, hoe ga ik ermee om dat dit zo is?

Deventer, 20-6-2020

Insecten prepareren

Gisteravond heb ik in Veghel, bij Nature-deco een workshop ‘insecten prepareren gevolgd. Ongeveer halverwege mei leek het leven zo leeg; geen werk op scholen, geen bioscoop waar je naartoe kon gaan en geen vrienden die je een knuffel kon geven. Ik zocht een opvulling en had deze gevonden bij Nature-deco!

Met 6 andere deelnemers zaten we in de ruime winkel en hadden van te voren al aangegeven of we wilden beginnen met of een schorpioen of een spin. De spin (Eurypelma Spinicrus) zou het natuurlijk worden voor mij! Het begint met je werkblad (een stuk dik piepschuim), waarop je de spin vastpint (middenin het bovenlijf) en daarna met twee pinnen de spin vastklemt.

Daarna begint het monikkenwerk om alle poten in de goede houding te zetten en in te klemmen met spelden. Maar het resultaat (inclusief spelden!) mag er zeker wezen.

Daarna was de Atlas kever aan de beurt (Chalcosoma Atlas). Deze was nog wel wat bewerkelijker dan de spin, aangezien er ook vleugels aan zitten die prachtig uitgevouwen kunnen worden.

Om het achterlijf open te krijgen, moest er flink gewrikt worden. De harde dekschilden gaan met een krak open, waaronder de opgevouwen vleugels zitten. Deze zijn trouwens verrassend taai van structuur!

en als laatste waren drie kleine kevertjes aan de beurt: Sagra Longicollius oftewel ‘froglegs’ (vanwege de indrukwekkende dijbenen waarschijnlijk). Het was op dat moment erg fijn dat de spin en de atlas-kever zo groot waren, zodat je al wat geoefend had in het vastpinnen, klemmen en openbreken van dekschilden. Want deze kevertjes zijn wel erg klein!

En na drie uur erg geconcentreerd werken, had ik opeens een nieuwe insectenverzameling. En de kennis dat ik dit bij gevonden insecten zelf kan gaan doen.

De insecten moeten nog minstens een week drogen in deze houdingen en daarna blijven ze zo staan en kan ik ze neerzetten waar ik zou willen!

Deventer, 11-6-2020

Inspirerende kunstenaars: Rachel Whiteread

Rachel Whiteread is een Engelse beeldhouwer, die voornamelijk werkt met het maken van afdrukken. Vaak zijn dit afdrukken van alledaagse voorwerpen, waarbij vaak de negatieve ruimte wordt weergegeven. Dus niet de vaste vorm van het voorwerp, maar de lucht eromheen. Er ontstaat daardoor vaak een licht herkenbaar, maar toch vervreemdend beeld. Ze noemt dit ook wel het mummificeren van de lucht in een ruimte.

haar werk spreekt me aan omdat ze je laat nadenken over de ruimte waar je meestal niet over nadenkt. Bovendien vind ik de grootsheid van haar werk erg inspirerend. Een heel huis (dat afgebroken gaat worden) negatief afdrukken en op die manier weer opbouwen…het vergt heel veel tijd, moeite, ruimte en geld om dat voor elkaar te krijgen.